Popconcert: Supersister

De band op het podium

In mijn jeugd ging ik vaak, heel vaak, naar popconcerten. Op een bepaald moment zelfs meerdere keren per maand. In die tijd was een popconcert een middel om de nieuwe plaat van een groep te verkopen, dus de prijs was veelal aan de lage kant. Tegenwoordig is dat anders. Artiesten verdienen hun geld met optreden, aangezien de meeste mensen hun muziek streamen en daarmee is voor heel veel artiesten geen droog brood meer te verdienen.

Eén van de allereerste bands die ik ooit live heb gezien was Supersister. Ze waren toen in hun nadagen en speelden ingewikkelde jazzrock in veel te kleine zaaltjes met veel te zware apparatuur. Na dat concert, in 1974 in Rotterdam, ging het niet al te best met mijn oren, maar ik vond het de muziek geweldig. Kort daarna ging de band definitief uit elkaar.

Robert Jan Stips, de voorman van Supersister speelde daarna in allerlei bands (The Golden Earring, Sweet d'Buster, de Nits), bracht soloplaten uit (alleen en met andere redelijk bekende Nederlanders) en richtte bands op die weer ter ziele gingen (Transister). Die muziek leek over het algemeen niet op Supersister, pas in 2019 maakte hij voor het eerst, met een groep vrienden, weer een plaat met Supersister-achtige muziek (getiteld 'RetsisRepus' onder de bandnaam 'Supersister Projekt 2019'), iets wat eenmalig leek te zijn.

Tot mijn grote verrassing echter, werd dit jaar een album uitgebracht onder de originele bandnaam Supersister, met de titel 'Nancy Never Knew'. En er volgde ook een clubtoer! Nou ben ik niet meer zo'n liefhebber van optredens in kleine zaaltjes als vroeger, maar dit kon ik niet voorbij laten gaan natuurlijk. Dus toog ik op 9 mei 2025 met mijn zoon, die inmiddels ook een fan van de band is, naar het concert van Supersister in Fluor in Amersfoort.

Er waren minstens 100 mensen aanwezig in de zaal en dat waren niet alleen zestigers, maar er waren ook behoorlijk wat jongeren. Gelukkig is de ingewikkelde progrock van de band dus ook nog steeds besteed aan jongere generaties. Supersister bestaat tegenwoordig uit Robert Jan Stips (keyboards en zang), Rinus Gerritsen (bas, ex Golden Earring) en Leon Klaasse (drums, o.a. ex Sweet d'Buster).

De band speelde logischerwijs veel van het nieuwe album 'Nancy Never Knew', en een flink aantal nummers van de eerste twee Supersister-albums. Verder nog de hitsingles 'She was Naked' en 'Radio' en zelfs een nummer van bovengenoemd album RetsisRepus van Supersister Project uit 2019. Er was ook ruimte voor een bassolo van Gerritsen en een korte drumsolo van Klaasse. Het bekendste Supersister album 'Pudding & Gisteren' kwam er echter wat bekaaid af  (alleen 'Radio') en van 'Iskander' werd helemaal niets gespeeld.

Kwalitatief was het concert best goed. Robert Jan haalde alles uit zijn synthesizers en compenseerde het ontbreken van de dwarsfluit (die in de oude nummers prominent aanwezig is) prima. Zijn stem was logischerwijs wat minder geworden met de jaren, maar het klonk allemaal nog best goed. Gerritsen en Klaasse speelden de voor hen toch wat onbekende en best ingewikkelde muziek alsof ze nooit anders hadden gedaan. 

Na een set van ongeveer anderhalf uur was de koek op en gingen we ronduit tevreden naar huis. Het was voor mij lang geleden dat ik voor het laatst naar een popconcert ben geweest, maar het was erg leuk. Misschien moet ik het toch eens vaker gaan doen!

Eindoordeel:

4 sterren

Commentaar